همان طور که در ابتدای مقاله بیان کردیم لینوس توروالدز هسته لینوکس را برنامه نویسی کرد. هسته سیستم عامل مهم ترین قسمت از هر سیستم عامل است. در واقع می‌توان گفت که هسته سیستم عامل یک مجموعه نرم افزار با وظایف مدیریت کارها، مدیریت سخت افزار، مدیریت نرم افزار‌ها و مدیریت حافظه است. وقتی سیستم عامل شروع به کار می‌کند قسمت هسته آن در حافظه موقت جا می‌گیرد و شروع به انجام وظیفه می‌کند. مبحث هسته سیستم عامل بسیار پیچیده است و به خودی خود از اجزاء بسیار متنوعی تشکیل می‌شود. تا قبل از معرفی لینوکس توسط لینوس توروالدز پروژه‌ای به نام مینیکس مشغول به فعالیت بود که مجوز نشر مخصوص به خود داشت. لینوس توروالدز در آن زمان تصمیم گرفت یک هسته مستقل و قدرتمند بر اساس مینیکس بنویسد تا هسته‌ای پایدار را به جامعه متن باز اهدا کند. لینوس توروالدز در ابتدا بر روی سیستم نوشته شده توسط خود bash و gcc را نصب کرد. اگر برای شما سوال پیش آمده است که Bash چیست؟ باید گفت که bash یک مترجم خط فرمان است، و اگر سوال بپرسید که gcc چیست؟ باید گفت gcc در آن زمان مخفف Gnu c Compiler  به معنای کامپایلر زبان c بود، ولی با قدرت گرفتن gcc و پشتیبانی از java، Objective C، Fortran، C++، این کامپایلر به Gnu Compiler Collection تغییر نام داد. در واقع نصب دو نرم افزار bash و gcc بر روی لینوکس شروعی بر قدرت گرفتن و نصب برنامه‌های بیشتر بود، تا به امروز که می‌توان طیف وسیعی از نرم افزار‌های متنوع خدماتی، تخصصی، مهندسی و پزشکی را روی این سیستم عامل استفاده کرد. هسته لینوکس با c و در جاهای حساس با اسمبلی نوشته شده است. برای دانلود هسته لینوکس به آدرس این مراجعه کنید. گنو لینوکس (هسته لینوکس و ابزار‌های مرتبط) در ۷۱% از سورس خود از زبان سی استفاده کرده است. البته زبان‌های دیگری چون اسمبلی، c++، لیسپ، پرل، فرترن و پایتون نیز در جاهای مختلف بر اساس ویژگی‌هایی که دارند مورد استفاده قرار گرفته اند. گفته می‌شود لینوکس تقریبا ۳۰ میلیون خط کد دارد که حدود ۸% از آن به هسته  اختصاص یافته است. این مقدار کد معادل ۸ هزار نفر/سال کار است. یعنی باید ۸ هزار برنامه نویس خبره را یک سال به کار بگیرید تا شاید بتوانید محصولی مانند لینوکس خلق کنید! لینوکس در ابتدا بسیار محدود بود و فقط با هسته AT386 و هارد at کار می‌کرد، ولی کم کم و پس از گذشت زمان اکنون از تمام سخت افزار‌های موجود در بازار پشتیبانی می‌کند.

√گسترش و توسعه لینوکس:

لینوکس برای اولین بار در سپتامبر ۱۹۹۱ در اینترنت منتشر شد. چند ماه بعد دومین نسخه از آن توسط لینوس توروالدز روی اینترنت قرار گرفت. پس از آن هزاران برنامه نویس خبره و آماتور بر روی آن کار کردند و اصلاحات و نظرات اصلاحی را برای لینوس توروالدز ارسال کردند و سال‌ها گذشت تا اینکه لینوکس به شکل امروزی اش تبدیل شد. بدلیل توان گسترش و توسعه لینوکس، هکر‌ها به این سیستم عامل علاقه خاصی نشان دادند و برای کار‌های خود از این سیستم عامل استفاده می‌کنند. هر چند که هکر‌ها نیز توزیع‌های خاصی از لینوکس را برای خود اختصاصی کرده اند که در آن ابزار‌های خود را قرار داده اند. اساسا توسعه لینوکس اینگونه صورت می‌پذیرد. برخی عیب‌هایی در هسته لینوکس می‌یابند، و برخی دیگر پیشنهاداتی برای افزایش بهره وری، افزایش سرعت و امنیت آن به لینوس توروالدز منتقل می‌کنند و لینوس توروالدز با صلاح دید خودش در آبدیت‌های بعدی آن‌ها را اعمال می‌کند. برخی از توسعه دهندگان هم هستند که توزیع‌های جدیدی برپایه لینوکس می‌سازند که حین توسعه سیستم‌های خود نظرات اصلاحی خود را به لینوس توروالدز انتقال می‌دهند.

هر نرم افزاری که به دست کاربران می‌رسد باید تحت مجوز خاصی منتشر شود. مجوز‌هایی متعددی وجود دارند، GPL، LGPL،Apache ، BSD، MIT. لینوس توروالدز هسته خود را بر پایه مجوز GPL منتشر کرده است. GPL خلاصه General Public License است. البته نام درست تر این مجوز GNU GPL و یا GNU General Public License است. این مجوزه پر کاربرد ترین مجوز در حوزه نرم افزار‌های متن باز است و بیش از نیمی از نرم افزار‌های متن باز دنیا از این مجوز بهره می‌برند. آخرین اصلاحیه این مجوز نسخه ۳ است که در سال ۲۰۰۷ عرضه شده است. هسته لینوکس و کلیه نرم افزار‌های گنو تحت این مجوز عرضه شده اند.

لینوکس در همه جا مورد استفاده قرار می‌گیرد. ساعت ها، تلفن‌های همراه، تبلت ها، روتر برد ها، رایانه‌های شخصی، ابر سرور ها، کنسول‌های بازی، سیستم‌های حفاظتی، سیستم‌های ناوبری، دوربین‌های فیلم برداری، مدم ها، دستگاه‌های حضور و غیاب، تلویزیون ها، روبات‌های مورد استفاده در کارخانه جات و هر دستگاهی که تصورش را بکنید. امروزه حتی در دستگاه‌های آشپزخانه برای هوشمند سازی کارکرد دستگاه‌ها از نسخه‌های کوچک لینوکس استفاده می‌کنند. لینوکس بدلیل متن باز بودن قابلیت شخصی سازی بالایی دارد. این قابلیت باعث شده است که بتوان برای مدیریت هر دستگاهی هر چند کوچک و یا هر چند بزرگ که باشد یک لینوکس اختصاصی سر هم کرد. مثلا برای یک ساعت هوشمند باید نرم افزار‌های بسیاری را از هسته لینوکس حذف و یک سیستم اختصاصی کوچک برای کاربرد یک ساعت کامپایل کرد. طبق مطلبی که در سال ۲۰۱۰ منتشر شده است از ۵۰۰ ابر رایانه موجود در دنیا ۴۵۹ عدد از آن‌ها توسط لینوکس مدیریت می‌شوند. ویژگی توسعه پذیری بالایی که در لینوکس وجود دارد باعث می‌شود روز به روز لینوکس گسترده تر شود و هر روز مدیریت دستگاه جدیدی را بدست بگیرد.

همان طور که گفته شد لینوکس متن باز و قابل توسعه است، سلیقه کاربران نیز بسیار متنوع است. برخی از لینوکس به عنوان یک دستگاه شخصی استفاده می‌کنند، برخی از لینوکس برای سرور‌های اینترنتی، برخی هم از لینوکس برای مدیریت کارهای شخصی، برخی از لینوکس برای ابر کامپیوتر‌ها و برخی هم برای تست‌های امنیتی و یا گه گاهی برای هک کردن سیستم‌های دیگران بهره می‌برند.

تیم‌های تخصصی بسیاری در دنیا هستند که یک توزیع خاصی از لینوکس را برای خود شخصی کرده اند. برخی توزیع‌های لینوکس در دسترس عموم قرار گرفته اند و برخی آن قدر شخصی هستند که فقط توسط یک نفر استفاده می‌شوند. برخی از توزیع‌ها هم در یک شرکت و یا برای یک گروه کاری خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این بین توزیع‌های بسیار عمومی و محبوبی نیز وجود دارند که هر کدام توسط هزاران توسعه دهنده توسعه می‌یابند و توسط میلیون‌ها نفر از سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند. توزیع‌های معروف لینوکس عبارتند از: آرچ لینوکس، ردهت، سنت‌اواس، دبیان، اسلکور، فدرا، جنتو، ناپیکس، کوبونتو، مینیت، مندریوا، اپن سوزه، اوبونتو و بک ترک.

به صورت خلاصه برخی از توزیع‌ها را معرفی می‌کنیم. رد هت یک توزیع تجاری بسیار قدرتمند است که توسط یک شرکت آمریکایی در کارولینا توسعه می‌یابد. سنت او اس یک نسخه رایگان سروری بر پایه رد هت است. فدرا یا فدورا یک نسخه شخصی بر پایه رد هت می‌باشد. ناپیکس یک توزیع سی دی زنده است. به این ترتیب که توزیع ناپیکس را بر روی سی دی رایت می‌کنید و سیستم را با آن بوت می‌کنید. همین برای داشتن یک سیستم لینوکس بدون نصب کافی است. اپن سوزه هم یک توزیع بسیار محبوب و قدرتمند است که کاربران بسیاری را به خود مشغول کرده است. اما اوبونتو را شاید بتوان مناسب ترین توزیع برای سیستم‌های شخصی دانست. البته این امر سلیقه‌ای است و برخی فدرا یا دبیان را مناسب تر می‌دانند. ولی اوبونتو بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد و حتی نسخه مناسب گوشی‌های تلفن همراه آن نیز آماده شده است. اوبونتو نسخه مخصوص سرور هم دارد.

دبیان هم توزیع محبوب و قدرتمند دیگری است که در دو نسخه شخصی و سرور معرفی شده است. گفته می‌شود دبیان ۲۸۳ میلیون خط کد دارد که برای برنامه نویسی آن نیاز به هفتاد و سه هزار نفر / سال دارید.